Jelle van Lottum

Biografie

Jelle van Lottum (1976) studeerde Economische en Sociale Geschiedenis aan de Vrije Universiteit. In 2007 promoveerde hij in Utrecht op een onderzoek (uitgevoerd op het Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis) naar de economisch oorzaken en effecten van arbeidsmigratie in het Noordzee Gebied tussen 1550 en 1850. Na zijn promotie werkte hij van 2007 tot 2011 aan de Universiteit van Cambridge (bij de Cambridge Group for the History of Population and Social Structure en St John’s College), eerst als ESRC Postdoctoral Fellow, daarna als een British Academy Postdoctoral Research Fellow. Tussen 2011 en 2016 werkte hij aan Universiteit van Oxford (History Faculty en Somerville College) en de Universiteit van Birmingham (School of History and Cultures) waar hij een ESRC onderzoeksproject leidde. In Birmingham was hij tot zijn vertrek Universitair Hoofddocent. Op het Huygens Instituut waar sinds 2016 werkzaam is, was hij eerst senior onderzoeker en sinds 2020 hoofd van de afdeling Geschiedenis en sinds 2022 van de onderzoeksgroep LivesLab. In 2020 werd hij aan de Radboud Universiteit benoemd tot hoogleraar en bekleedt hij als zodanig de leerstoel ‘De geschiedenis van arbeidsmigratie in vergelijkend perspectief’. Zijn oratie is hier te lezen. Daarnaast is hij editor-in-chief van het Journal of Applied History, een tijdschrift dat hij samen met Harm Kaal (Radboud Universiteit) in 2018 oprichtte, en geeft hij leiding aan het Maritiem Portal.

Zijn onderzoek richt zich met name op de geschiedenis van arbeidsmigratie in Europa van circa 1600 tot het heden. In zijn meest recente onderzoekt hij de kansen van arbeidsmigranten in de Nederlandse economie, met een focus op de maritieme sector. Wat waren de kansen op sociale mobiliteit van arbeidsmigranten in deze sector als je het vergelijkt met hun Nederlandse collega’s?